Η Εκκλησία της Ελλάδος για τον Ρατσισμό - Η απόφαση της ΔΙΣ στην συνεδρίασης της Τρίτης 26 Αυγούστου 2014

Συνήλθε σήμερα Τρίτη, 26 Αυγούστου 2014, στην δεύτερη Συνεδρία Της για τον μήνα Αύγουστο η Διαρκής Ιερά Συνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος επικύρωσε τα Πρακτικά της προηγουμένης Συνεδρίας.
Κατά την σημερινή Συνεδρία της, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος συνέχισε την συζήτηση επί του θέματος που έχει ανακύψει από την κατάθεση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου στη Βουλή των Ελλήνων και από την προσωρινή αναβολή της συζητήσεώς του προς βελτίωση ωρισμένων διατάξεων.

Η γενική άποψη του Μακαριωτάτου Προέδρου και των Συνοδικών Αρχιερέων και η εκτίμηση αυτών περί των επιδιωκομένων σκοπών του Νομοσχεδίου είναι ότι καταβάλλεται κάθε προσπάθεια για την προστασία της κοινωνικής ειρήνης και όλων ανεξαιρέτως των προσώπων η ομάδων προσώπων, τα οποία προσδιορίζονται με βάση την φυλή, το χρώμα, την θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική καταγωγή, και ευρίσκονται εντός των ορίων της χώρας μας.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος έχει δεινοπαθήσει από διωγμούς αλλοθρήσκων, αλλά και από κηρύγματα μίσους προερχόμενα από αντορθόδοξα θρησκευτικα μορφώματα γνωστών αιρετικών προπαγανδών, που προσπαθούν με μύριες παράνομες μεθόδους να αποσπάσουν τους ορθοδόξους Χριστιανούς από την Μητέρα Εκκλησία, η οποία κηρύσσει επί αιώνες, αλλά και τώρα, την αγάπη, την ειρήνη και την συνεργασία μεταξύ των λαών, χωρίς να ενοχλή κανένα.

Η Εκκλησία της Ελλάδος επί χρόνια τώρα βοηθεί και περιθάλπει χιλιάδες νομίμων και παρανόμων μεταναστών, ανεξαρτήτως θρησκευτικής πίστεως και φυλετικής καταγωγής, ακόμη και σήμερα εν μέσω της οικονομικής κρίσεως. Επιπλέον, διδάσκει όχι απλώς την ανοχή απέναντι στον «άλλον», όπως επιδιώκεται με το νομοσχέδιο, αλλά – πολύ περισσότερο – την έμπρακτη αγάπη προς τον πλησίον.
Θα πρέπει επίσης να υπογραμμισθή, προς πάσα κατεύθυνση, ότι η Ιερά Σύνοδος ήδη από τον Μάρτιο του 2011 παρακολουθεί την πορεία διαμορφώσεως του νομοσχεδίου και έχει υποβάλει προς την Πολιτεία αναλυτική επιστολή με προτάσεις βελτιώσεως της αρχικής του μορφής, οι οποίες έχουν συνεκτιμηθή και γίνει δεκτές στο παρόν νομοσχέδιο, προς την κατεύθυνση της εκλογικεύσεώς του, ώστε να μην ποινικοποιηθή η ελευθερία δημόσιας εκφράσεως.

Στο υπό συζήτηση Σχέδιο Νόμου, θεσπίζεται, μεταξύ άλλων (άρθρο 2), ότι όποιος με πρόθεση, δημόσια αποδοκιμάζει, ευτελίζει η κακόβουλα αρνείται την σοβαρότητα εγκλημάτων, γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου κατά της ανθρωπότητος, του Ολοκαυτώματος και των εγκλημάτων ναζισμού, και η συμπεριφορά αυτή στρέφεται κατά ομάδος ανθρώπων κατά τρόπο που μπορεί να υποκινήσει βία η μίσος η ενέχει απειλή η εξύβριση, υπόκειται σε ποινική δίωξη. Στο σημείο αυτό η Ιερά Σύνοδος εκφράζουσα το κοινόν αίσθημα του Ελληνικού Λαού και την απαίτηση των αρχών του δικαίου και του ίσου σεβασμού της ιστορικής μνήμης των θυμάτων γενοκτονιών, προτείνει όπως μετά την αναφορά του φρικτού Ολοκαυτώματος στο νομοσχέδιο, προστεθούν με σχετική ρητή και ειδική μνεία και οι τελεσθείσες γενοκτονίες σε βάρος των Ελλήνων Ποντίων και των Χριστιανών της Μικράς Ασίας και αναμένει την υλοποίηση της σχετικής πρόσφατης διαβεβαιώσεως του κ. Υπουργού Δικαιοσύνης προς αυτή την κατεύθυνση.

Το κριτήριο της ως άνω προτάσεως, που την καθιστά έγκυρη και δικαία, είναι ότι το Ελληνικό Κοινοβούλιο νομοθετεί στην Ελλάδα και για όλους τους Έλληνες κατά τρόπο δίκαιο και δημοκρατικό χωρίς διακρίσεις. Η Εκκλησία προσφέρει την ειρηνική συμβολή της και εύχεται για την βελτίωση και ευόδωση του νομοθετήματος επ ὠφελείᾳ του κοινωνικού συνόλου.

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, τέλος, έλαβε αποφάσεις σχετικά με τρέχοντα υπηρεσιακά ζητήματα.

Εκ της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου

Πηγή: www.ecclesia.gr

Μικρό εγκώμιο στην Θεοτόκο

Ένα τρίχρονο κορίτσι ανεβαίνει τρέχοντας τα σκαλιά του Ναού [1]. Ο Ζαχαρίας, ο αρχιερέας, καταλαβαίνει ποια είναι. Την παίρνει από το χέρι και την οδηγεί στα Άγια των Αγίων. Εκεί, στο άδυτο. Εκεί που, ακόμη κι αυτός, έμπαινε μια και μόνη φορά το χρόνο. Εκεί που φυλασσόταν η Κιβωτός της Διαθήκης.

Ποιο είναι αυτό το κορίτσι; Ποια είναι αυτή η μελλοντική γυναίκα;  Είναι εκείνη που είπε το μεγάλο Ναι μετά από δώδεκα χρόνια, το πιο καταφατικό «γένοιτο» που ειπώθηκε ποτέ από άνθρωπο προς το Θεό. Είναι η Θεοτόκος, η Μάνα του Χριστού.

Είναι το αλατόμητο όρος, η κόρη των ψαλμών. Είναι η Χώρα του Αχωρήτου.

Για τους πιστούς είναι η Βοήθεια ενώπιον του Θεού, όπως λέει ο Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης.

"καί μόνο τ' ὄνομά της χαροποιεῖ τήν ψυχή. Ἀλλά κι' ὅλος ὁ οὐρανός κι' ὅλη ἡ γῆ χαίρονται μέ τήν ἀγάπη της. Ἀξιοθαύμαστο κι' ἀκατανόητο πράγμα. Ζεῖ στούς οὐρανούς καί βλέπει ἀδιάκοπα τή δόξα τοῦ Θεοῦ , ἀλλά δέν λησμονεῖ κι ἐμᾶς τούς φτωχούς κι' ἀγκαλιάζει μέ τήν εὐσπλαγχνία της ὅλη τή γῆ κι' ὅλους τούς λαούς."

"Ευτυχισμένη Μαρία, ο κόσμος όλος περιμένει τη συγκατάθεσή σου" αναφέρει ο ιερός Αυγουστίνος και ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός την αποκαλεί Ρόδο που γέμισε ευωδιά τα σύμπαντα [2]. 

Είναι η Μεσίτρια της Αγάπης… Μάνα του Γιου της και Υιού του Ανθρώπου. 

Είναι η Πλατυτέρα.

Οι Χριστιανοί όλου του κόσμου την τιμούν και της απευθύνονται.

Είναι η γυναίκα που για χάρη όλων άνοιξε πληγή πύρινη στα σωθικά της.

Σαν την δαμάλα, λέει ο Ρωμανός ο Μελωδός, ακολούθησε το αρνί το δικό της που το πήγαιναν για σφάξιμο κι ο Παλαμάς λέει πως μας έρχεται από του θρήνου την πατρίδα [3]. 

Η Μάνα της Σταύρωσης

Η Παναγία της πίστης και της παράκλησης

Είναι η Κυρά του πόνου των ανθρώπων.

Μα είναι και η Παρηγορία.

Την παρακαλούμε από τα βάθη της καρδιάς μας να πρεσβεύει για την ανθρωπότητα. 


Ελένη Λιντζαροπούλου 

Θεολόγος 

[1] Από το Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου 

[2] Αγίου Ἰωάννου Δαμασκηνού «Εἰς τό Γενέσιον τῆςὙπεραγίας Θεοτόκου»

[3] Κωστής Παλαμάς – Μυστική Παράκληση
[4] Η εικόνα δια χειρός του αειμνήστου Γεωργίου Ζουγανέλη Θεολόγου - Αγιογράφου - Ιεροψάλτη 

Διαβάστε επίσης: ΕΓΚΩΜΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ 

ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 

ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ.του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Αντινόης 
κ.κ. Παντελεήμονα 

Ακούστε: Σήμερον της ευδοκίας...Απολυτίκιο Εισοδίων Θεοτόκου - Θρ. Στανίτσας

Αλιεύματα από τον χώρο του διαδικτύου: " Μία ποιητικὴ ἀναφορὰ στὴν ἔννοια τοῦ προσώπου"

Συχνὰ ἡ ποιητικὴ γραφίδα κατορθώνει νὰ προσεγγίσει, χάρη στὴν εὐαισθησία τοῦ ποιητῆ, σημαντικὰ θέματα ποὺ σὲ ἄλλη περίπτωση θὰ ἀπαιτοῦσαν πολλὲς πυκνογραμμένες σελίδες γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ τὸ ίδιο ἀποτέλεσμα.

Στὴ συλλογὴ ποιημάτων τοῦ Νικηφόρου Βρεττάκου μὲ τὸν τίτλο «Ἡλιακὸς Λύχνος», ἡ ὁποία ἐκδόθηκε τὸ 1984, ὑπάρχει τὸ ἀκόλουθο ποίημα μὲ τὸν τίτλο «Πρόσωπο μὲ Πρόσωπο»:

 Βλεπόμαστε πρόσωπο μὲ πρόσωπο,

Κύριε· τόσο εἶσαι κοντά μου.

Ὅταν ἀνοίγω τὸ παράθυρο ὅποια

ὥρα κι ἂν εἶναι, βλεπόμαστε.

Ἔχω τὰ μάτια μου κι ἔχεις κι ἐσὺ

ὅλου τοῦ γύρω μας κόσμου

τὰ μάτια. Τὰ λουλούδια μὲ βλέπουν.

Κάθε ποὺ ἀγκαλιάζω ἕναν

ἄνθρωπο, Κύριε, θαρρῶ

πὼς κρεμιέμαι ἀπὸ τὸ λαιμό σου.

 Σὲ αὐτὸ τὸ σύντομο κείμενο μποροῦμε, μέσα ἀπὸ μία διαφορετικὴ γλώσσα, νὰ διακρίνουμε ὅλα τὰ κύρια χαρακτηριστικὰ τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας τοῦ προσώπου:

1. Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ σὲ κάθε πλήρη σχέση λειτουργεῖ τὸ μυστήριο τῶν ὀφθαλμῶν. Κοιτάζοντας τὸν ἄλλο στὰ μάτια βλέπουμε στὴν ψυχή του. Αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν ἐπικοινωνία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ Θεοῦ. Ὁ πρῶτος στίχος δηλώνει τὴν δυνατότητα τῆς ἄμεσης ἐπικοινωνίας ἀνάμεσα στὸν ἄνθρωπο καὶ στὸ Θεό, ἡ ὁποία γίνεται ἀπρόσκοπτα καὶ φανερώνει τὴν ἐγγύτητα τῶν συμμετεχόντων σὲ αὐτή. Μέσο γι’ αὐτὴ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν προσευχή, ἡ ὁποία ἔχει τὸ χάρισμα νὰ καταργεῖ τὶς ἀποστάσεις καὶ νὰ ἑνώνει τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸ Δημιουργό του.

2. Ὁ Θεὸς εἶναι διαθέσιμος σὲ κάθε στιγμὴ γιὰ νὰ δεχθεῖ τὴν προσευχή μας. Ὅποια ὥρα, κυριολεκτικὰ καὶ μεταφορικά, καὶ ἂν στραφοῦμε πρὸς Αὐτὸν τείνει εὐήκοον οὔς καὶ ἀποδέχεται τὸ αἴτημά μας γιὰ ἐπαφή, τὴν ἐπιθυμία μας νὰ τὸν γνωρίσουμε καλύτερα.

3. Ἡ ἐπικοινωνία μὲ τὸ Θεὸ περνᾶ μέσα ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνία μὲ τὸ συνάνθρωπο. Ἂν δὲν ἀγαπήσω τὸν ἀδελφό μου, εἶναι μάταιο νὰ ὑποστηρίζω ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεό μου. Ἡ ἀποκατάσταση τῶν σχέσεων μὲ τὸ Θεὸ δηλώνεται, ἐφαρμόζεται στὸν καθημερινὸ ἀγώνα γιὰ ἀποκατάσταση τῶν σχέσεων μὲ τὸν ἔτερο, τὸν ἀδελφό μου. Στὸν Παράδεισο διακόπηκε ἡ σχέση μὲ τὸ Θεό, ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ μὲ τὸν ἑαυτό μας, τὸ συνάνθρωπο καὶ τὴν λοιπὴ κτίση. Ἀπὸ τὸ σημεῖο αὐτὸ καὶ ἔπειτα ὁ καθένας θέτει ὑπεράνω τὸν ἄλλων τὸν ἑαυτό του καὶ ἀπὸ τὴ διαστροφὴ αὐτὴ πηγάζουν τὰ προβλήματα.

4. Ἡ διαπίστωση τοῦ ποιητῆ ὅτι ἀκόμη καὶ τὰ λουλούδια τὸν βλέπουν δηλώνει τὴν ἀποκατάσταση τῶν διασπασμένων σχέσεων. Γιὰ τὸν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ ὁ φυσικὸς κόσμος παύει νὰ ἀποτελεῖ κίνδυνο καὶ ἀπειλή. Ἀντιστοίχως, ὁ ἄνθρωπος ποὺ βρίσκεται στὴν ὁδὸ τῆς θεώσεως, ἀντιμετωπίζει μὲ ἀπόλυτο σεβασμὸ τὸ φυσικὸ περιβάλλον. Στὴν ἐπανασύνδεση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ Θεὸ ἐντοπίζεται ἡ πλήρης καὶ ριζικὴ ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος τῆς καταστροφῆς τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος. Αὐτὸ μπορεῖ νὰ τὸ ἐπιτύχει μόνο ὅποιος γίνει «πρόσωπο», ὅποιος μάθει νὰ ἀγαπάει.

5. Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἀποτελεῖ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Κάθε φορὰ ποὺ ἐκδηλώνεται ἡ ἀγάπη μας πρὸς κάποιον συνάνθρωπό μας τὴν ἐκδηλώνουμε πρὸς τὸν Θεό μας. Ἡ σχέση αὐτὴ δὲν ἐξαντλεῖται σὲ μία εὐγενικὴ ἀνοχὴ πρὸς τὸν ἄλλο, ἀλλὰ ἑστιάζεται στὴν προσπάθεια νὰ ἀγαπήσουμε τὸν ἀδελφό μας ὅπως τὸν ἑαυτό μας.

 Ὅλα αὐτὰ τὰ σημαντικότατα δηλώνονται μὲ ἰδιαίτερα λιτό, ἄμεσο καὶ καθημερινὸ τρόπο ἀπὸ τὸ Νικηφόρο Βρεττάκο, ὁ ὁποῖος ἀξιοποιώντας τὸ ποιητικό του χάρισμα, λέει πολλὰ μὲ λίγα λόγια παρουσιάζοντας τὴν ἔννοια τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν ἕτερο σὲ ὅσο τὸ δυνατὸ περισσότερες διαστάσεις της.

Ἡ θεϊκὴ μορφὴ ποὺ ἀναδύεται ἀπὸ τὸ κείμενό του εἶναι ὁ προσωπικὸς Θεὸς τῆς ἀγάπης, ὅπως φανερώθηκε ἤδη ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ὅπως κηρύχθηκε ἀπὸ τὸ Σαρκωμένο Λόγο, ὅπως ἀποκαλύπτεται μέσα ἀπὸ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καὶ γνωρίζεται στοὺς βίους τῶν ἁγίων τῆς πίστεώς μας.

Εἶναι ὁ Θεὸς ὁ ὁποῖος καλύπτει τὴν ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου νὰ γνωρίσει καὶ νὰ ἀγαπήσει τὸν πλησίον, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι ἡ κόλαση, ὁ ἐχθρός, ὁ ἀντίπαλος, ὅπως κατὰ καιροὺς ὑποστηρίζουν κάποιοι, ἀλλὰ ἡ δυνατότητα καὶ ἡ ἀφορμὴ τῆς σωτηρίας.

Αναδημοσίευση από: Θεολογικά και άλλα τινά - Αθανάσιος Μουστάκης 

Σύντομο Ιστορικό του Ι. Ν. Αγίας Τριάδος Πετρουπόλεως

Φιλοξενία του Αβραάμ - Η Αγία Τριάδα στην Ορθόδοξη Εικονογραφία

Με αφορμή τον εορτασμό του Ναού μας ας πούμε δυο λόγια για την θαυμάσια εικόνα που τιμούμε και προσκυνούμε στο ναό μας και σε όλους τους Ορθόδοξους Ναούς.  Είναι εκείνη που απεικονίζει την «Φιλοξενία του Αβραάμ». Το βιβλικό δηλαδή γεγονός που αναφέρεται στο Βιβλίο της Γενέσεως στο Κεφάλαιο 18.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας άλλη είδαν σε αυτό το γεγονός την προτύπωση της Αγίας Τριάδος, δηλαδή μια πρώτη αποκάλυψη της τριαδικότητας του Θεού με την μορφή των τριών ανδρών που επισκέφθηκαν τον Αβραάμ. Η συνήθεια να εικονίζονται τα τρία Αυτά πρόσωπα ως άγγελοι επικράτησε διότι στην συνέχεια του κειμένου πράγματι οι δύο από Αυτούς είναι οι άγγελοι που επισκέπτονται τα Σόδομα και τα Γόμορρα.

Το Τροπάριο της Κασσιανής σε απόδοση Φώτη Κόντογλου και Κωστή Παλαμά

«Τη Αγία και Μεγάλη Τετάρτη της αλειψάσης 

τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός,

μνείαν ποιείσθαι οι θειότατοι Πατέρες εθέσπισαν, 

ότι προ του σωτηρίου Πάθους μικρόν τούτο γέγονε».

«Κύριε η εν πολλαίς αµαρτίαις περιπεσούσα
γυνή τη σην αισθοµένη θεότητα
µυροφόρου αναλαβούσα τάξιν
οδυροµένη, µύρα σοι προ του ενταφιασµού σου κοµίζει.
Οίµοι λέγουσα ότι νυξ µοι υπάρχει,
οίστρος ακολασίας,
Ζοφώδης Τε και ασέληνος έρως
της αµαρτίας

Το Σύμβολο της Πίστεως

Κατά το έτος 325, η Εκκλησία, η οποία μόλις έβγαινε από τις κατακόμβες και τους διωγμούς, έζησε το «πολυσήμαντο γεγονός»[1] της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, που πραγματοποιήθηκε στην Νίκαια της Βιθυνίας με τη συμμετοχή 318 επισκόπων. Ανάμεσα στα έργα της Συνόδου ήταν και η σύνταξη των επτά πρώτων άρθρων του Συμβόλου της Πίστεως.

Η διαίρεση των επισκόπων της Ανατολής σε οπαδούς και αντιπάλους του αιρεσιάρχη Αρείου, εφόσον αποτέλεσε παράγοντα «που απειλούσε την αλήθεια και άρα τη σωτηρία, έγινε η κύρια αιτία συγκλήσεως των επισκόπων όλης της Εκκλησίας σε σύνοδο.»[2].