Το Τροπάριο της Κασσιανής σε απόδοση Φώτη Κόντογλου και Κωστή Παλαμά

«Τη Αγία και Μεγάλη Τετάρτη της αλειψάσης 

τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός,

μνείαν ποιείσθαι οι θειότατοι Πατέρες εθέσπισαν, 

ότι προ του σωτηρίου Πάθους μικρόν τούτο γέγονε».

«Κύριε η εν πολλαίς αµαρτίαις περιπεσούσα
γυνή τη σην αισθοµένη θεότητα
µυροφόρου αναλαβούσα τάξιν
οδυροµένη, µύρα σοι προ του ενταφιασµού σου κοµίζει.
Οίµοι λέγουσα ότι νυξ µοι υπάρχει,
οίστρος ακολασίας,
Ζοφώδης Τε και ασέληνος έρως
της αµαρτίας

Το Σύμβολο της Πίστεως

Κατά το έτος 325, η Εκκλησία, η οποία μόλις έβγαινε από τις κατακόμβες και τους διωγμούς, έζησε το «πολυσήμαντο γεγονός»[1] της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, που πραγματοποιήθηκε στην Νίκαια της Βιθυνίας με τη συμμετοχή 318 επισκόπων. Ανάμεσα στα έργα της Συνόδου ήταν και η σύνταξη των επτά πρώτων άρθρων του Συμβόλου της Πίστεως.

Η διαίρεση των επισκόπων της Ανατολής σε οπαδούς και αντιπάλους του αιρεσιάρχη Αρείου, εφόσον αποτέλεσε παράγοντα «που απειλούσε την αλήθεια και άρα τη σωτηρία, έγινε η κύρια αιτία συγκλήσεως των επισκόπων όλης της Εκκλησίας σε σύνοδο.»[2].