Στην εκδημία του Γεωργίου Ζουγανέλη, Θεολόγου – Ιεροψάλτη, Διευθυντή ΣΔΕ Φυλακών Κορυδαλλού

Γιώργος Ζουγανέλης 29/4/1961 – 30/1/2016

Αγαπητέ φίλε, αδελφέ, δάσκαλε, Γεώργιε, αν και τα μάτια μας σήμερα δεν αντίκρισαν την γαλήνια μορφή σου, το ψαλτήριο είναι κενό, τα μικρόφωνα δεν αναπαρήγαγαν την καλλίφωνη ψαλμωδία σου, σήμερα έψαλε εδώ μαζί μας, αινώντας και δοξάζοντας τον Θεό, καθ’ όλη την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, η γαλήνια και αγνή ψυχή σου, μαζί με τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ και όλα τα άλλα πλάσματα. 

Έφυγες νωρίς Γεώργιε, έφυγες έτοιμος, έφυγες για τα ουράνια αναλόγια, κρατώντας πάντα την υπόσχεσή σου, κάθε Κυριακή να είσαι εδώ, σε κάθε Λειτουργία, να ψέλνεις και να δοξάζεις τον Θεό, όπως έκανες και σε όλη την πορεία της ζωής σου. 

Φαίνεται Γεώργιε, αυτοί οι Γεροντάδες στο Άγιο Όρος, στην Αθωνιάδα Σχολή, έκαναν «σωστή δουλειά», έβγαλαν έναν άξιο Θεολόγο που δεν ξέχασε τον «Θεό» και έμεινε στον «λόγο», αλλά έκανε τον λόγο πράξη, ώστε να φανερώνεται απ’ αυτήν ο Θεός. 

Ναι, Γεώργιε, πάντα ταπεινός, χωρίς παράπονα και γκρίνιες, αγαπητικός, μειλίχιος,  καταδεκτικός, μας δίδαξες πώς πρέπει να είναι ο Χριστιανός, χωρίς ταμπέλες και ευσεβισμούς, χωρίς φαρισαϊσμούς και υποκριτικούς μεγάλους σταυρούς. 

Άγιος ποιος είναι Γεώργιε; Αυτός που αγωνίζεται είναι ο Άγιος, κι εσύ έδωσες τον αγώνα αυτό από το δικό σου μετερίζι. Από το μετερίζι των Φυλακών του Κορυδαλλού. Ναι, Γεώργιε, εσύ ίδρυσες το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας των Φυλακών του Κορυδαλλού, και από την θέση του Διευθυντή, κατάφερες να μπεις μέσα στην Κόλαση αυτή και να την κάνεις Παράδεισο για τους παραβατικούς, διαλαλώντας και ομολογώντας Χριστό Εσταυρωμένο και Αναστημένο, δίνοντας ελπίδα και δύναμη, ανοίγοντας ένα παράθυρο Ελευθερίας στην ψυχή τους, μέσα από την μόρφωση και την πίστη. Κρατώντας δίπλα σου κι αυτούς που αποφυλακίστηκαν από τις Φυλακές και βοηθώντας του να μην ξαναπέσουν στην παραβατικότητα, με τον να είσαι γι αυτούς ένας ασφαλής λιμένας. Όπως με τον Γιάννη, που τον έμαθες στην Φυλακή την τέχνη της Αγιογραφίας. 

Άγιος Γεώργιε είναι και αυτός που σκέφθηκε να είναι σε καθημερινή επαφή και επικοινωνία με τους οροθετικούς των Φυλακών και να ιδρύσει και γι αυτούς Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας, που εμείς και μόνο στο άκουσμα της λέξης «οροθετικός», όχι μόνο δεν θα δίναμε το χέρι μας για να τους σηκώσουμε, αλλά θα το βάζαμε να υπογράψει για να τους εξαφανίσουμε. 

Γεώργιε, τέσσερα χρόνια στην ενορία μας, μας έμαθες και μας δίδαξες πολλά, έγινες ο δάσκαλός μας στο τι σημαίνει να είσαι Χριστιανός χωρίς λόγια αλλά με πράξεις. 

Γεώργιε, να μην ξεχάσεις την υπόσχεσή σου και σε κάθε Θεία Λειτουργία να είσαι εδώ μαζί μας, να ψέλνουμε και να υμνούμε τον Θεό μας, τον Χριστό μας.

Καλή αντάμωση. Αιωνία σου η μνήμη αδελφέ μου. Καλό Παράδεισο. 

π. Σπυρίδων Αργύρης